Als onderdeel van de Foodprint manifestatie heeft kunstenaar Nils Norman voorgesteld een tweetal permacultuur tuinen te realiseren. Afgelopen vrijdag werd een van deze tuinen officieel geopend met voorafgaand een symposium Eetbaar Park.
Links: Eetbaar Park van Nils Norman in Zuiderpark. Rechts: Organoponicos Cuba
De rode draad van het symposium was permacultuur en het duurzame ontwerp van de stad. Norman ziet de tuinen en het proces waarin ze tot stand zijn gekomen als een manier om te testen hoe permacultuur de stad kan veranderen. Hij plaatst permacultuur in de traditie van utopische ideeen die al begint met de voorstelling van het paradijs zoals die in verschillende culturen terugkomt en die met de roman Utopia voor het eerst een niet-religieuze invulling kreeg. Ook de vroege milieubeweging uit de jaren ’70 plaatst hij in deze traditie. Terugkerende element in al deze voorbeelden is voedselproductie. Landbouw als basis voor een gelukkige relatie met onze omgeving.
Deze visie kaderde de overige bijdragen in en voorzag ze bij voorbaat van subtiel commentaar. Idealisme en realisme streden om voorrang. Eigenlijk waren alle aanwezigen overtuigd van de noodzaak van een andere omgang met natuur in de stad en zag vrijwel iedereen een rol voor stadslandbouw en in het bijzonder permacultuur om deze verandering in gang te zetten. Tegelijkertijd werden voortdurend vraagtekens gezet bij de maakbaarheid van de stad. Is een utopie niet per definitie onuitvoerbaar? Of dient ze als uitgangspunt voor een proces waarin onderzocht wordt wat er daadwerkelijk mogelijk is.
Stills uit de film Borders in Our Mind van Annechien Meier
Kunstenaar Annechien Meier liet een voorproefje zien van haar film over Cuba. Dit land geldt als het voorbeeld op het gebied van stadslandbouw en de rol die permacultuur daarin speelt. De realiteit bleek zowel weerbarstiger als veelzijdiger. Sinds het tekort aan fossiele brandstoffen minder is geworden is een deel van de stadslandbouwbeweging weer ingezakt. Maar zoals Roberto Perez zegt: de mensen die nu nog actief zijn doen dit uit overtuiging niet uit honger. Daarnaast bleek een deel van de Organoponicos niet zo zeer op permacultuur te zijn gebaseerd, maar op traditionele groenteteelt in lange rijen opgehoogde bedden, opgezet door ervaren oudere boeren. Ten slotte werd de vraag opgeworpen hoe lang de grote braakliggende stukken grond en de tot tuinen omgevormde parkeerplaatsen nog beschikbaar zullen blijven. Een andere permacultuur-expert wees daarom op het belang van het ontginnnen van ‘permanent space’: daken, balkons, tuinen rond instituten e.d.
De film is komende zondag in zijn geheel te zien bij Stroom (zie de agenda).
Ik ho0p in een volgende post terug te komen op het symposium maar ben op dit moment bij de AESOP Sustainable Food Planning Conference in Brighton. Ook erg interessant en hopelijk hierover later meer.
