In oktober 2017 werd na 22 jaar Growing Power, het internationale boegbeeld van de stadslandbouwbeweging, opgedoekt. Een artikel op de blog Civil Eats en een verklaring van de Urban Growers Collective (UGC), maken duidelijk dat we zowel van de successen als van de fouten van Growing Power en zijn oprichter Will Allen kunnen leren.
De non-profit Growing Power is opgericht in door Allen in 1995. Het begon toen hij twee oude, uitgewoonde kassen kocht in Milwaukee en daar voedsel ging produceren en verkopen. Allen betrok daarbij al snel jongeren uit de buurt, en hij begon in te zien dat voedsel een middel voor sociale verandering zou kunnen zijn.
Hiermee legde hij de basis voor een organisatie die een diepgaande positieve invloed heeft gehad op de stadslandbouwbeweging in Milwaukee en Chicago (en daarbuiten), en via die beweging op de stad als geheel. Veel voormalige werknemers hebben hun eigen initiatief opgezet. Iedereen bevestigt deze positieve rol van Growing Power, maar haar voortijdige einde roept wel een aantal vragen op over de bedrijfsvoering en de leiding van de organisatie.
Het artikel “Behind the Rise and Fall of Growing Power” beschrijft de opkomst en ondergang van Growing Power maar probeert ook een inzicht te krijgen in hoe het misliep en hoe het verder moet. Om met dat laatste te beginnen de Milwaukee vestiging krijgt mogelijk een doorstart geleid door Green Veterans en Groundworks Chicago. De afdeling in Chicago gaat verder onder de naam Urban Growers Collective. Hoewel Erica Allen, de dochter van Allen, hier deel van uit maakt is het duidelijk dat de UGC een nieuwe start wil maken, meer op educatie en minder op voedselproductie gericht. Zij trekken in een verklaring op hun website twee diepgaande lessen (“profound lessons”) uit de ervaringen van Growing Power. Ten eerste moeten instituten permanent en meer constant ondersteund worden (een verwijzing naar de grote tekorten die zijn ontstaan bij Growing Power). Het idee dat stadslandbouw als vak een financiële basis kan bieden voor een organisatie als Growing Power wordt daarmee losgelaten – voor zover dat al de basis was van Growing Power.
De tweede les die UGC trekt is dat de beweging en haar werk moet (blijven) veranderen. Tussen de regels door is te lezen dat de oprichter op een gegeven moment deze verandering in de weg is gaan staan en niet in staat is geweest te delegeren, een analyse die al langer te horen is onder stadsboeren die gewerkt hebben bij Growing Power. Dit founder’s syndrome is een bekend verschijnsel (ook in de Nederlandse stadslandbouwgemeenschap), waarbij dezelfde mensen die met hun bijzondere drive en talenten een organisatie (bedrijf, vereniging, woongemeenschap, et cetera) op poten te zetten, niet in staat zijn de controle los te laten en over te dragen als de organisatie staat en nieuwe stappen nodig zijn.
Wat betreft de val van Growing Power, blijkbaar zijn over meerdere jaren de uitgaven groter geweest dan de inkomsten. Verklaringen hierover variëren van falend toezicht door het bestuur tot een onvermogen tot samenwerking met andere organisaties. Ondertussen lijkt de UCG in Chicago een nieuwe start te hebben gemaakt, terwijl de toekomst van de organisatie in Milwaukee nog onduidelijk is. Terwijl Green Veterans in samenwerking met Groundwork Milwaukee aan een doorstart werkt laat Will Allen onduidelijkheid bestaan over de vraag of hij met pensioen gaat of niet. Niemand betwijfelt de waarde die Growing Power heeft gehad, maar de recente ontwikkelingen laten zien, dat ook dit soort succesprojecten behoefte heeft bij een voortdurend opbouwend-kritische houding van haar supporters.
Kijk ook de korte film over Allen’s bezoek aan het Westland in 2009.
